Gebouwd als pakhuis van de suikerfabriek van de firma Spakler & Tetterode, rond 1920 verbouwd tot melkfabriek. In 1969 kwam het pand leeg te staan; sinds 1970 is het in gebruik als concertzaal/theehuis De Melkweg.
Hendrik van der Masch Spakler en Jan Tetterode dreven sinds 1848 samen een suikerraffinaderij in gebouw "De granaatappel" aan de overzijde van de Lijnbaansgracht. Later kwamen hun zoons in het bedrijf. Het fabriekscomplex werd herhaaldelijk uitgebreid; delen ervan werden door vader en zoon Salm ontworpen. Het deel van het complex aan de noordoostzijde van de gracht is later gesloopt; daar staat nu onder meer een politiebureau.
Bij de bouw van dit pakhuis werkten vader en zoon Salm samen met de architect J.C. Spakler jr., een neef van raffinaderijdirecteur Willem Spakler. Spakler jr. ontwierp de gelijktijdig gebouwde woonhuizen achter het pakhuis, aan de Marnixstraat. Via doorgangen door die huizen had het pakhuis ook twee ingangen aan de Marnixstraat.
De suikerfabriek ging in 1921 failliet. Het pakhuis werd gekocht door de "Onderlinge Vereeniging van Veehouders tot verkoop van zuivere koemelk", die er een melkfabriek in vestigde. Die sloot in 1969 de deuren; in 1970 kreeg het pand een culturele functie.
Oorspronkelijk waren de linker- en rechtervleugels even hoog. De linkervleugel werd in de tijd van de melkfabriek verhoogd.
Sinds 2009 is de Melkweg door nieuwbouw (ontwerp Jonkman en Klinkhamer Architekten) verbonden met de Stadsschouwburg.
De ophaalbrug over de Lijnbaansgracht is brug 1900 en heeft de naam Melkfabriekbrug. De brug ligt er sinds 1949 en kwam over uit Wolvega. Sinds april 2025 liggen er naast de brug aan beide kanten houten vlonders: links een wachtruimte voor bezoekers van de Melkweg, rechts een fietsvlonder voor 500 fietsen.
De Melkweg. Lijnbaansgracht 234a-235a
Er zijn 225 afbeeldingen in de beeldbank van het Stadsarchief die gerelateerd zijn aan dit adres.