Het oudste parkje van de stad, en tegenwoordig het enige in de binnenstad, is het Wertheimpark in de Plantagebuurt. Het was een deel van de Plantage dat in 1812 tot park werd ingericht.
Bij het ontmantelen van de vestingwallen werd het Blaauwhoofd, het meest noordwestelijke bolwerk, rond 1850 ingericht tot stadspark. Het verdween al weer toen in 1874 het Westerkanaal werd gegraven.
In de negentiende-eeuwse uitbreidingswijken werd weinig ruimte vrijgehouden voor park- en groenaanleg. Men vond de kosten van aanleg en onderhoud te hoog. De parken díe er kwamen werden wel geliefd onder de Amsterdammers: het op particulier initiatief aangelegde Vondelpark (1865) en de openbare parken Oosterpark (1894), Sarphatipark (1880) en Westerpark (1891).
Wellicht mede door dat succes kregen de nieuwe wijken van de twintigste eeuw meer groenvoorzieningen. Zo werden diverse grote parken aangelegd: in het Oost het Flevopark (1935), in Zuid het Beatrixpark, in West het Erasmuspark, en in Noord het Florapark, Volewijkspark en Vliegenbos.
In de jaren 1930 werd ook begonnen met de aanleg van het Amsterdamse Bos, grotendeels op het gebied van de gemeente Amstelveen.