Blokje met 48 arbeiderswoningen van de Vereeniging Salerno, een van de eerste woningbouwverenigingen van het land.
Architect Leliman had in 1851 de Wereldtentoonstelling in Londen bezocht en was daar onder de indruk geraakt van modellen van arbeiderswoningen. Mede daardoor werd dit blokje voor die tijd vernieuwend, onder meer met aansluitingen op riolering en waterleidingnet.
Opvallend is het vrijwel geheel ontbreken van decoratie. Er moest spaarzaam gebouwd worden, en dus was er geen geld voor ornamenten, schreef Leliman.
Het Algemeen Handelsblad ging in 1856 kijken en schreef:
De bezoeker van Salerno zal zich overtuigen, dat op eene wijze, die den architect (den Heer J.A. Leliman) waarlijk eer aan doet, al wat aan een gesticht of cité ouvrière zou doen denken, is vermeden, en de zamenbrenging van velerlei gemakken, die men anders in arbeiderswoningen niet aantreft, is overeengebragt met de grootste onafhankelijkheid van ieder appartement.
De schrijver vergeleek het project met dat van de VAK aan het Smalle Pad (nu Planciusstraat):
De wedijver van twee vereenigingen is prijzenswaardig, waarvan de eene aan het Smalle Pad eene dergelijke gezonde en confortable bijenkorf voor nijvere menschen en hunne gezinnen heeft daargesteld de andere (Salerno) op de straks genoemde plaats de beste modellen van het buitenland, met inachtneming van die eigenaardigheden, welke onze volksaard scheen te vorderen, heeft nagevolgd.
Valckenierstraat 23-33
Er zijn 4 afbeeldingen in de beeldbank van het Stadsarchief die gerelateerd zijn aan dit adres.