Adrianus Bleijs
29 maart 1842 - 12 januari 1912
Adrianus Cyriacus Bleijs (of Bleys) werd geboren in Hoorn, als zoon van een timmerman. Hij studeerde in Antwerpen aan de Academie voor Schone Kunsten en bij enkele architecten, waaronder Pierre Cuypers.
In 1864 begon hij als zelfstandig architect, in Hoorn. Hij ontwierp daar en in de regio diverse woningen en winkels maar ook kerken. Vanaf 1880 was hij actief in Amsterdam. Daar ontwierp hij onder meer de Nicolaaskerk aan de Prins Hendrikkade (gereed 1887), het St. ELisabethgesticht (1890) en enkele inmiddels gesloopte gebouwen van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Oost (1898).
In de katholieke architectuur was hij een tegenhanger van zijn oude leermeester Cuypers. Die paste vooral de neogotiek toe. Het werk van Bleijs is eerder eclectisch, met elementen van neobarok, neorenaissance en neoromaans.
Bleijs was rond de eeuwwisseling enige tijd lid van de Amsterdamse gemeenteraad, voor de R.-K. Kiesvereeniging. Hij stopte in 1903 als architect nadat het aantal opdrachten was teruggelopen. Voor hij met pensioen ging was hij nog enkele jaren inspecteur van de volksgezondheid in Noord-Brabant.
Bleijs was in 1867 getrouwd met Brigitta Maria Witte. Het paar kreeg tien kinderen. Hij overleed in 1912 in Kerkdriel en kreeg een uitvaartdienst in zijn Nicolaaskerk.
- 's-Gravesandestraat 55
- Droogbak 13
- Eikenweg 5A-7-9 e.o.
- Elandsstraat 154b e.o.
- Kalverstraat 73
- Keizersgracht 508 e.o.
- Bleyskapel, Lauriergracht 39
- Mauritskade 25-27E e.o.
- Noorderdwarsstraat 7
- Oosterpark 50-58 e.o.
- Prins Hendrikkade 73
- Nicolaaskerk, Prins Hendrikkade 76
- Arti et Amicitiae, Rokin 112 e.o.
- Singel 17
- Spaarndammerdijk 312
- Spui 13
- Stadhouderskade 60-60A
- Vredenburgersteeg 1-35