Dirk van Oort
19 mei 1862 - 16 mei 1933
De Amsterdammer Dirk van Oort Hzn leerde het vak van bouwkundige waarschijnlijk van zijn vader Hendrik Dirk van Oort, een timmerman die opzichter was voor de Stedelijke Armenzorg.
Hij ontwierp zijn gebouwen in de overheersende stijl van de tijd. Aanvankelijk was dat de neo-Hollandse renaissance, zoals te zien aan bijvoorbeeld de winkelhuizen Vijzelgracht 49 en 63, uit 1892 en 1893. Via een zijsprongetje belandde hij bij Berlages rationalisme (hoek Singel/Heiligeweg, 1904).
Daarop volgde op het eerste oog traditioneel werk, stijlvol gedecoreerd maar zonder al te directe verwijzingen naar de renaissance: bijvoorbeeld het woonhuis annex kantoor Prinsengracht 911-915 (1910) en het grote Lutherhof aan het Staringplein (1909).
Wellicht had hij de opdracht voor het Lutherhof te danken aan de contacten van zijn vader in de wereld van de armenzorg. Dat geldt ook voor de verbouwingen van de Inrichting voor Stadsbestedelingen op de hoek Prinsengracht/Leidsegracht.
Van Oort was ook actief als makelaar en als directeur van allerlei onroerendgoedexploitatiebedrijven. Na 1914 werd het stil rond hem. In 1924/5 was hij nog betrokken bij de restauratie van de Lutherse Oude Kerk aan het Spui. Hij overleed in 1933 in Bussum en werd begraven op Westerveld.